Oudje vertelt

P(ierre). Tja. umh: als ik daar zo over nadenk (zuigt zijn pijp bijna leeg). 't Is al lang geleden, hoor!

Q(ueneau). Probeer eens je geheugen op te frissen, Pierre, want het is in het belang van de lezers van onze wijkkrant, onze Zouzou, dus ook de jouwe, Pierre!

P. lurkt bijna moedeloos aan zijn pijp, probeert zich op te richten in zijn zetel en steekt dan eindelijk van wal.

P. 'k Moet teruggaan tot de tijd dat de busverbinding vanaf onze wijk richting centrum, dus St Lazare, volgens de huidige dienstregeling begon te draaien, en dat moet begin 1940 geweest zijn (hij strijkt al weer een lucifer aan om zijn pijp aan de praat te krijgen).

Q. Hoe verliep zo'n busreis in die oorlogstijd naar hartje Parijs?

P. (heviger doorlurkend aan zijn pijp) : nou, die S liep in die beroerde tijd niet zo gesmeerd als tegenwoordig, zeker niet op de drukke momenten van de dag in de hoogzomer, en d'r zaten altijd moffen en stillen tussen de gewone busgangers.

Q. vertel eens verder!

P. Je had in die tijd ook allerlei raar volk in die vaak overvolle bussen: geboefte dat door geldgebrek zonder kaartje probeerde mee te rijden, maar ook rare asociale malloten.

Q. vertel eens: wat voor soort volk was dat laatste dan precies ?

P. Och, hoe moet ik dat vertellen? Je had van die lui in de S., verkleed als circusartiesten, zoals -ja, ik zie hem weer voor me- iemand met een kunstmatig verlengde nek en een patserig hoofddeksel voorzien van soort meetlint-achtig koordje boven zijn vermoedelijk ook kunstmatig verkleinde kinnebakstel. Dat soort volk stak de draak met alle beleefdheidsregels van de bus.

Q.: hoezo dan?

P. die malloot reageerde hysterisch toen een buurvrouw die dus naast hem zat, opstond en per ongeluk op z'n schoen of wat het was trad.

Q.Dat lijkt me een heel gepaste reactie geweest. Zo hoort en gaat dat toch in Parijs, niet?

P. Nou, precies weet ik het niet meer, maar ik herinner me wel dat die nar ergens anders in de bus ging zitten, en dat, flinke tijd later, toen ik moest uitstappen, die zelfde flapdrol, als ik dat zo zeggen mag, het uitstappen bij St Lazare ophield omdat 'ie daar bleek staan te kissebissen over een knooploze plek op z'n winter(!)jas waar een toegelopen compagnon hem over leek aan te spreken of zo. Verder weet ik het niet meer... .

Q. Pierre, bedankt. Ik ga er een smeuig stukje over schrijven in onze Zouzou!