Merkwaardige ontmoeting in bus

Voor zaken richting Parijs neem ik na Orly graag metro of bus, dit keer de bus, lijn S., snelle naar St Lazare en gewoonlijk niet druk. Laat het nu net even anders zijn ondanks Parijse vacantie periode na 14 juli! M'n koffertje kon ik net tussen mijn benen proppen, zittend naast een overigens heel aardige jonge zakenman. In gesprek, hoe anders? Hij: Queneau, printerinkten, Orleans. Ik: historicus, literaire zoektocht in de stad om, ja, verdomme, de vroegere voetstappen van Queneau in de metropole in kaart te brengen, zogezegd. Zou hij soms...?. Desgevraagd "Non, je suis un arriere-cousin de ce personnage, completement inconnu a moi. Je ne sais qu'il etais un ecrivain plus ou moins celebre, ou autrement, je ne sais rien sur "la literature", monsieur". Het familielid pakte een hamburger uit, maar stopte met opeten toen recht voor ons een anarchistisch jong iemand schreeuwend en wel opstond omwille van een boodschap waar werkelijk niemand verder in de bus een boodschap aan wilde hebben. Iemand naast hem, een fictief slachtoffer van die rotzak strompelde richting busuitgang. De anarchist zegevierend naar een leeggekomen plaats in die voor mij toenemend onaangenamer wordende lijndienst.

Daar is mijn halte. Blaas het stof van mijn schoenen. Ga er uit. Maar verdomme: daar kom ik niet verder omdat die anarchist of wat 'ie was in gevecht kwam met een anarchist van een andere bloedgroep, en het leek, god betere het, te gaan om zo iets onschuldigs als een knoop, jazeker een knoop op de jas van die twee, er af of net niet eraf, daar blijf ik van af... .