Oxymorons

Het is misschien oud nieuws, maar het is ook een moderne klassieker, het volgende verhaal dat zich afspeelt in een tram van lijn 16, zoals je weet publiek eigendom. Een knap lelijk mannetje met een lange nek en een hoedje met een touwtje eromheen stapte op de tram en begon meteen huilerig tegen een medepassagier uit te varen die volgens hem op zijn tenen was gaan staan. De laatste antwoordde dat het per ongeluk was, maar de man met de lange nek zei schamper: ja, per ongeluk expres! Nou ja, mooie troep maakte hij ervan. Hij zat natuurlijk goed fout en liet daarmee tevens zien dat ie een groot kind was. Er viel dan ook een oorverdovende stilte in de tram. De uitgefoeterde man stond er ondertussen bij als een levend lijk. Het koude zweet parelde op zijn voorhoofd. Hij zei maar niets meer tegen die gek en dat was waaarschijnlijk zijn enige keus. Knap stom anders van die langnek! Die ging trouwens als de wiedeweerga op een vrijgekomen stoel zitten, wat wel een beetje onbeleefd was. Beetje veel, eigenlijk. Een tijd later, het was inmiddels donker, een heldere nacht, zag ik hem voor het Concertgebouw staan praten met iemand die hem de raad gaf een extra knoop aan zijn jas te laten zetten. Onwijs slim van die man!