Partijpolitieke kletspraatbeloftes

Burgers van Frankrijk. in het bijzonder burgers van Parijs. Het imago van het openbaar vervoer in onze metropool is in gevaar! De huidige regering, dat monster van de zogenaamde rood-zwart coalitie, is er de schuld van dat U bent aangewezen op krakkemikkerige bussen uit het jaar nul en op bushaltes zonder enig comfort zoals schaduw wanneer U hartje zomer toevallig 's middags de bus moet nemen. (Luidruchtige bijval en applaus vanuit de zaal). Halte Queneau is een berucht voorbeeld zoals U allemaal weet. (Instemmend gemompel vanuit de zaal). En daar wil onze partij echt zijn handen voor uit de mouwen steken. Wij gaan daar voor. Met uw stem en steun! Die halte moet hersteld worden. Daar willen wij de staat, Ûnze staat, en dat zijn jullie allemaal, in laten investeren! En dan zijn we er nog niet met ons openbaar vervoer. Wat denken jullie over de veiligheid en zitruimte in onze bussen. (Wederom instemmend gemompel vanuit de zaal). Neem nu die lijn S, helemaal uit -ik zei het al, maar het geen kwaad dat nog eens te herhalen, want anders dringt het bij deze regering niet door achter hun oren- uit het jaar 0. Gevolg: al jaren lang te kort aan schone en ruime zitplaatsen. Passagiers als haringen in een ton, sardientjes in blik. Worden ook nog eens regelmatig door elkaar gerammeld, gevolg van overal kuilen in de weg, gevolg van achterstallig onderhoud. Dat vraagt gewoon om asociaal gedrag onder de passagiers. (Opnieuw bijval en instemmend gemompel vanuit de zaal). Zo kreeg ons partijbestuur van een partijlid uit het 8e arrondissement die regelmatig voor zijn werk de S moet nemen het volgende te horen. Tijdens een rit raakte een wat excentrieke man, soort vrijbuiter die ieders aandacht trok, alleen al door zijn buitengewoon lange nek en voorts voorzien van een met geen pen te beschrijven quasi-artistiek hoofddeksel, in razernij jegens een gezette vrouw naast hem die bij het opstaan haar evenwicht dreigde te verliezen doordat de bus net voor de stilstand nog even een diepe kuil in het wegdek moest nemen en zodoende die kunstenaar pardoes op zijn linker voet trapte. De man schreeuwde het uit van de pijn. Iedereen keek een andere kant uit. De gepijnigde hinkelde naar een andere, wat ruimere net vrij gekomen zitplaats. Ons partijlid voegde daar nog aan toe dat die "kunstemaker" (onze partij wil voortaan preventief optreden tegen zulke sujetten: men dient in het openbare vervoer ordentelijk gekleed te zijn en zich ook voor het overige normaal te gedragen) bij datzelfde St Lazare uitstapte en het daar aan de stok kreeg met een confrater van hem over iets onnozels. Hij meende om een knoop aan de jas van die kwast. Kijk, burgers van Parijs en daarbuiten: aan dit soort toestanden wil onze partij een krachtig einde maken. (geestdriftig applaus in de zaal). Stem daarom massaal op onze Partij voor Algemeen Belang, de komende verkiezingen. Dan kan het aanzien van het Parijse openbaar vervoer weer helemaal gezond worden. Tot ieders tevredenheid. (Langdurig stormachtig applaus vanuit de zaal).